Afscheid nemen is altijd triest

Ik denk dat we nog niet bewust zijn van het feit dat deze week de laatste week is. We hebben de laatste weken te veel dingen te doen - essays, presentaties, toetsen en daarom kunnen we niet aan andere dingen te denken. We hadden nog een ongewoon en boeiend verplicht voor onze laatste les savremeni - we moeten een liedje schrijven en een video daarvoor maken. Ik was in groep met Snezana, Sonja en Mia en we hebben daaraan heel hard gewerkt. Nu zijn we daar trots op...ik ga niets daarover vertellen, jullie gaan alles op de les op donderdag zien. Aangezien dat we niet zo veel tijd voor die opdracht hadden, werd het heel goed gemaakt. Vandaag dacht ik een beetje over mijn studie en ik kan niet geloven dat vier jaar zo snel voorbij zijn. Ik heb enkele heel goede vrienden gemaakt en we zullen zeker vrienden blijven na onze studies, maar het is toch triest dat we nooit meer samen naar de les zullen gaan. Dit is mij laatste blog...(http://www.youtube.com/watch?v=Nl9WMIPzd6w)

Ik lig op een strand... ik weet niet precies waar...waarschijnlijk op Santorini. Ik geniet van de zon en ik lees een boeiend boek. Als ik het warm heb, dan ga ik zwemmen in de zee...of in dat prachtige zwembad dichtbij het strand. Ik heb niets te doen en ik hoef niet na te denken over mijn verplichten. Klinkt lekker, hè? 

Maar alles is in het water gevallen toen besefte ik dat het alleen maar een droom was. Waarom duurde het niet langer? Ik wil niet in deze realiteit zijn. Als ik mijn droom met mijn realiteit vergelijk, dan word ik depressief. Enerzijds heb ik een prachtig strand en niets te doen, alleen maar van het leven te genieten, en anderzijds heb ik mijn donkere kamer met veel papiertjes op de muur waarop mijn verplichten staan. Maar ik moet niet depressief zijn... examens zullen voorbij gaan en de zomer is dichtbij. Ik moet gewoon geduldig zijn...en in de tussentijd kan ik over mijn vakantie dromen.