Ik lig op een strand... ik weet niet precies waar...waarschijnlijk op Santorini. Ik geniet van de zon en ik lees een boeiend boek. Als ik het warm heb, dan ga ik zwemmen in de zee...of in dat prachtige zwembad dichtbij het strand. Ik heb niets te doen en ik hoef niet na te denken over mijn verplichten. Klinkt lekker, hè? 

Maar alles is in het water gevallen toen besefte ik dat het alleen maar een droom was. Waarom duurde het niet langer? Ik wil niet in deze realiteit zijn. Als ik mijn droom met mijn realiteit vergelijk, dan word ik depressief. Enerzijds heb ik een prachtig strand en niets te doen, alleen maar van het leven te genieten, en anderzijds heb ik mijn donkere kamer met veel papiertjes op de muur waarop mijn verplichten staan. Maar ik moet niet depressief zijn... examens zullen voorbij gaan en de zomer is dichtbij. Ik moet gewoon geduldig zijn...en in de tussentijd kan ik over mijn vakantie dromen.